اثر افزودن اوره به سیلاژ ذرت بر خصوصیات شیمیایی، گوارش پذیری و تجزیه پذیری سیلاژ

این پژوهش در ایستگاه دامپروری دانشکده ی کشاورزی دانشگاه شیراز انجام شد. گیاه ذرت با 24/5 تا 26/5 درصد ماده خشک از مزرعه ی ذرت این دانشکده برداشت و پس از خرد کردن به قطعه های 3 تا 5 سانتی متری ، بدون اوره و به میزان 0/5 و 0/75 درصد وزن تازه، با اوره مخلوط و سیلو شد. خصوصیات شیمیایی گیاه ذرت سیلو شده، در روز سیلو کردن و 60 روز پس از سیلو کردن اندازه گیری شد. ضریب گوارش پذیری ظاهری ماده ی خشک (dm)، ماده ی آلی (om)، کل نیتروژن (tn)، دیواره ی سلولی بدون همی سلولز (adf)، دیواره ی سلولی (ndf) و همچنین بیلان نیتروژن برای گوسفندان تغذیه شده از یونجه ی خشک و مخلوط یونجه ی خشک با هر یک از تیمارهای سیلاژ ذرت (50:50)، در 16 راس گوسفند نر از نژاد قزل و در قالب یک طرح کاملا تصادفی، اندازه گیری شد. تغییرات ph و غلظت نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه ی این گوسفندان، پیش از تغذیه و 1/5، 2/5 و 4 ساعت پس از تغذیه و همچنین غلظت نیتروژن اوره ای خون آنها، پیش از تغذیه در ساعت های 4 و 6 و پس از تغذیه، در آخرین روز آزمایش های گوارش پذیری تعیین شد. سه راس گوسفند نر از نژاد قزل، از ناحیه ی شکمبه به فیستولا مجهز شدند، آنگاه تجزیه پذیری ماده خشک و ماده ی آلی از تیمارهای سیلاژ ذرت در شکمبه ی این گوسفندان، با استفاده از روش کیسه های داکرونی، تعیین شد. یافته های این پژوهش (به جز یافته های تجربه پذیری) با استفاده از برنامه ی آماری sas آنالیز شدند و آزمون توکی (در سطح 0/05) برای مقایسه میانگینها به کار گرفته شد. داده های مربوط به آزمایش تجزیه پذیری با استفاده از معادله ی نمایی (pa+b(1-e-ct و برنامه ی کامپیوتری fig.p آنالیز شدند. از بین خصوصیات شیمیایی اندازه گیری شده، ارزش ph، میزان کل نیتروژن، غلظت نیتروژن آمونیاکی و میزان adf گیاه ذرت سیلو شده با اوره، در روز سیلو کردن و 60 روز پس از سیلو کردن، به طور معنی داری از سیلاژ بدون اوره بیشتر بود (p<0/05). میزان کل نیتروژن برای سیلاژ دارای 0/75 درصد اوره در هر زمان به طور معنادرای از سیلاژ دارای 0/5 درصد اوره بیشتر بود (p<0/05). ضریب گوارش پذیری ظاهری کل نیتروژن برای سیلاژهای دارای اوره به طور معنی داری از سیلاژ بدون اوره بیشتر بود (p<0/05) و با افزایش سطح اوره افزایش یافت ، اما این افزایش معنی دار نبود (p>0/05). بیلان نیتروژن در گوسفندان تغذیه شده با سیلاژ دارای 0/5 درصد اوره از سیلاژ بدون اوره بیشتر بود (p<0/05)، اما بین سیلاژ دارای 0/75 درصد اوره و سیلاژ بدون اوره تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0/05). ph مایع شکمبه ی گوسفندان تغذیه شده با هر یک از تیمارهای سیلاژ ذرت ، تا 1/5 ساعت پس از تغذیه، کاهش و به تدریج افزایش یافت . در ساعت 1/5 پس از تغذیه، ph مایع شکمبه برای گوسفندان تغذیه شده از سیلاژهای اوره دار، به طور معنی داری از سیلاژ بدون اوره بیشتر بود.